 |  |  |  |  |
|---|
Brigitinnen, Brussel
Het project van de Brigittinen is ontstaan uit de wens van de stad Brussel om de buurt rond het Brusselse treinstation Kapellekerk uit te bouwen tot een culturele ontwikkelingspool in het verlengde van het stedelijk vernieuwingsproject Recylart.
De Brigittinenkapel heeft een bewogen verleden achter de rug. Ze bleef verweesd achter als een van de weinige restanten van het stadsweefsel dat door de aanleg van de noord-zuidverbinding en de kaalslag uit de jaren 1950 verloren was gegaan. De historische kapel werd reeds sinds 1976 gebruikt als cultuurforum. In 1997 werd de kapel het kloppende hart van de vzw Les Brigittines, het Hedendaags Kunstcentrum voor Beweging. Om een antwoord te kunnen bieden op de groeiende functionele en artistieke noden van de gebruikers, schreef de stad Brussel in 2001 een architectuurwedstrijd uit voor een uitbreiding van het centrum. Die werd gewonnen door de Italiaanse architect Andrea Bruno in samenwerking met SumProject.
Andrea Bruno en Sum kozen ervoor om de bestaande kapel, die beschermd is als monument, onaangeroerd te laten. De kapel wordt een "lege" multifunctionele spektakelruimte. Alle ondersteunende functies komen terecht in een aangrenzend, nieuw volume. De uitbreiding kreeg precies dezelfde volumetrie mee als de oorspronkelijke kapel, zodat ze als het ware haar eigentijdse evenbeeld is. Hierdoor krijgt het fragiele barokke gebouwtje een beschermengel ten aanzien van de versnipperde ruimtelijke context van deze buurt. In het nieuwe volume werden een aantal ondersteunende functies ondergebracht, zoals onthaalruimtes voor het publiek, een restaurant, kantoren, een kleine toneelzaal voor 100 toeschouwers, een repetitiezaal, een verblijf voor artiesten en technische uitrustingen voor beide gebouwdelen.
Cruciaal in het ontwerp is de verbinding tussen beide gebouwdelen: die moest subtiel zijn, als een naad tussen twee tijdsgewrichten. Tussen de beide volumes werd een glazen schijf met monumentale trap- en liftverbinding voorzien. Deze tussenruimte genereert een dialoog tussen de bestaande kapel uit de 17de eeuw en de nieuwe, uitgesproken 21ste-eeuwse uitbreiding. De modulatie en de materiaalkeuze voor de gevel verwijzen naar de bestaande kapel, zij het met een hedendaagse toets. Zo verwijst het warmrode Cortenstaal naar de rode baksteen en zijn de glanzende roestvrij stalen bekleding en de glaspartijen reminiscenties van de decoratieve stroken en ornamenten in witte steen van de bestaande gevel.
In augustus 2007 nam het team van de Brigittinen het nieuwe huis in gebruik. Voortaan heeft het kunstcentrum een duidelijk herkenbare uitvalsbasis in een wijk in volle metamorfose.
Opdrachtgever: Stad Brussel
Ontwerp: Studio Andrea Bruno - SumProject
In samenwerking met: Ney & Partners nv (stabiliteit), G.E.I. sa (technieken), Venac (akoestiek)
1896